گوگل دست‌وپایم را بسته بود
بالاخره صفحۀ اصلی سایتم را تغییر دادم. چند وقتی بود که احساس می‌کردم سایتم به فروشگاه اینترنتی شبیه‌تر است تا یک سایت شخصی. مخاطب با ورود به سایت احساس می‌کرد که بعد از خواندن مطالب، لازم است چیزی بخرد یا اقدامی انجام دهد.
من ناخواسته خودم را محدود کرده بودم که مشخص و بسیار موضوع‌محور بنویسم تا تمام نوشته‌هایم به نوعی با صفحۀ اصلی سایت در ارتباط باشند (به این کار لینک داخلی می‌گویند). البته مرتبط نوشتن خوب است، اما نه به قیمتی که بخواهی تمام نوشته‌هایت را در چند کلیدواژه خلاصه کنی تا رتبه‌های بهتری از موتورهای جستجو بگیری.
سئو[۱] گاهی چنان دست‌وپایت را می‌بندد که احساس می‌کنی باید به‌جای نوشتن، دیکته‌ای که معلمت خواسته بنویسی تا مبادا از تو عصبانی شود و نمرۀ پایینی پای برگه‌ات ثبت کند. خوب است که عنوان خوب و ترغیب‌کننده داشته باشی، جذاب است که کلیدواژه‌های عنوانت را در بدنۀ نوشته‌ات تکرار کنی. گوگل این‌ها را دوست دارد. گوگل دوست دارد هر کسی که به سایتت سر می‌زند، راضی و خوشحال تو را ترک کند و جواب سؤال‌هایش را بگیرد.
اما بهتر است قبل از اینکه گوگل و مخاطب را راضی کنیم، به فکر راضی کردن خودمان باشیم. روزهایی پیش می‌آمد که برای ترس از گوگل و پرت‌شدن سایتم به ته جدول رقابت، می‌نوشتم. به هر ضرب‌وزوری که شده بود، کلمه‌ها را جاری می‌کردم، کلیدواژه‌ها را در متن می‌چپاندم تا به‌اصطلاح محتوایم سئوشده باشد. من گوگل را راضی می‌کردم؛ توانستم در مدت چند هفته با کوئریِ «دیزاین چیست» در صفحۀ دوم گوگل ظاهر شوم. اما احساس کردم مدتی است برای بستن دهنِ گوگل و نشنیدن نق‌ونوق‌هایش، دست به قلم می‌برم.
خوشحالم که امروز بالاخره صفحۀ اصلی سایتم را خانه‌تکانی کردم تا راحت‌تر بتوانم دست‌به‌قلم بشوم و اول به خوشحالی و ارتقاء مهارت نوشتنِ خودم بپردازم و بعد معیارهای گوگل را هم لحاظ کنم. به شما هم پیشنهاد می‌کنم که اول با نوشته‌های خودتان کیف کنید، بعد به راضی‌کردن گوگل و مخاطب‌تان فکر کنید.
[۱] SEO